نگاه کن!

...

نگاه کن
چه فروتنانه بر درگاه نجابت به خاک می‌شکند
رخساره‌ئی که توفان‌اش
مسخ نیارست کرد.

چه فروتنانه بر آستانه‌ی تو به خاک می‌افتد
آن که در کمرگاه دریا
دست حلقه توانست کرد.

نگاه کن
چه بزرگ وارانه در پای نو سر نهاد
آن که مرگ‌اش میلاد پر هیاهای هزار شه‌زاده بود.

نگاه کن!


(احمد شاملو - ابراهیم در آتش - میلاد آن‌که عاشقانه بر خاک مُرد)؛