برای نامی

آقای "نامی" عزیز؛
امروز ساعت یازده و ده دقیقه‌ی پیش از ظهر به دنیا آمدی و اولین عکسی که در وبلاگ عمویت قرار می‌گیرد، شدی. چشم روی هم بگذاریم، تو خواندن را آموخته‌ای و باز ما تا به خود بیاییم، تو آنچه را می‌خوانی، به خوبی درک خواهی کرد. این چند خط را برای آن روز تو می‌نویسم.
تو در روزگاری به دنیا آمدی که انسانیت کالای بازاری بیش نیست، آن هم چه کم‌بها‌. به نام آزادی به‌راحتی صدها بمب بر سر هزاران انسان بی‌گناه ریخته می‌شود و به نام دین در میان مردمان بی‌گناه بمب می‌گذارند، تا امواج خشونت را انتشار دهند؛ در همین روزگار گنجی نامی تنها به خاطر ابراز عقیده در بند است و با مرگ دست و پنجه می‌افکند و باز در همین روزگار به نام همین آزادی بیان، حرمت انسانی توسط هم‌نوعش به راحتی شکسته می‌شود.
نامی جان؛
وقتی کودکی به دنیا می‌آید، چشمانش روشنایی را تجربه می‌‌کند؛ دلم نمی‌خواهد تو روزی با خواندن این‌ها که برایت نوشتم، سیاهی روزگار را برداشت کنی. تو جنگ و خشونت را بخوان و ارزش صلح و محبت را دریاب؛ تو رنج گنجی‌ها را بخوان و آزادگی و شهامت را یاد بگیر. تو له شدن کرامت انسان را بخوان و پاسدار آن باش. تو انسان باش و از این راه، روزگار خودت را پر از نور و سفیدی کن.